Het Monceaux-sur-Dordogne bos

Dit heuvelachtige bos is ongeveer twintig hectare groot en ligt aan de rand van de Dordogne in het zuidwesten van Frankrijk. Het bos is meer dan 100 jaar oud en groeide op land dat vroeger beplant was met wijnstokken. Phylloxera, een insectenplaag die commerciële wijnstokken infecteert, decimeerde de wijnstokken in de jaren 1850. De wijnboeren wilden er geen nieuwe wijnstokken planten, dus plantten ze bomen om brandhout te produceren.
De oudste bomen in het bos van Monceaux-sur-Dordogne zijn tussen de 30 en 50 jaar oud. De belangrijkste boomsoorten zijn beuk, eik en kastanje.
Aan de zuidkant van het gebied loopt een beek van 630 meter lang, waar zalm en forel broeden. Het bos groeit op de typische grond van kalksteenplateaus en profiteert van hevige regenval; jaarlijks meer dan 1300 mm.
Ons streven is om het bos zelf te laten groeien en evolueren, zodat het een oase van biodiversiteit wordt met zo min mogelijk menselijke tussenkomst. We willen dit bos gebruiken om het publiek bewust te maken van bosbouw. Zowel jongeren als ouderen kunnen deelnemen aan het creëren van leefgebieden voor vogels en vleermuizen en de evolutie van de biodiversiteit op een leuke en interactieve manier volgen terwijl ze meer leren over duurzame bossen en waarom ze nodig zijn.

Omdat het bos onaangeroerd moet blijven, voeren we hier geen bosbouwwerkzaamheden uit.

Het Permanent Centrum voor Milieu-initiatieven (CPIE) in Corrèze bestudeert de populaties saproxylkevers en wilde bijen in het bos van Monceaux-sur-Dordogne om de ecologische waarde van de bossen te beoordelen en om mogelijke acties voor te stellen die we kunnen ondernemen om de aanwezigheid van deze insecten te verrijken. De aanwezigheid van een bepaalde hertkever is een indicator van een rijke biodiversiteit in het bos. De eerste resultaten van deze studies zijn bemoedigend, maar de resultaten zullen pas eind 2025 compleet zijn.
We willen ook de vogels in het bos inventariseren en het bos helpen om een vogelreservaat te worden dat goedgekeurd is door de 'Ligue pour la Protection des Oiseaux' (LPO), de lokale vereniging voor de bescherming van vogels. De criteria voor zo'n toevluchtsoord zijn:

De natuur beschermen en bevorderen door jacht en visserij in het gebied uit te sluiten.

De juiste omstandigheden creëren voor de levende organismen in de bodem, en voor wilde fauna en flora.

Het toevluchtsoord beschermen tegen alle soorten vervuiling.

De impact op het milieu verminderen.