Ajoux bos

Gelegen tussen de dorpen Mauves en Ajoux, op de hellingen van de Serre du Pied de Boeuf in de Monts d'Ardèche, grenst het bos aan de gemeente Ajoux, waarmee het een naam deelt.
Het bos ligt op een hoogte tussen 545 en 730 m, en het gebergte bestaat uit richels en valleien die geïrrigeerd worden door permanente of tijdelijke stroompjes. Het gebied is naar het noorden gericht op een steile helling van 35° tot 15°. Er heerst een continentaal klimaat en het bos staat op een granieten ondergrond.

In het Ajoux-bos is een deel van het bomenbestand door de vorige eigenaar vlak voor onze beheerovername volledig gekapt. Daarom zijn we begonnen met het aanplanten van verschillende boomsoorten om de veerkracht – en daarmee de toekomstbestendigheid – van het bos te versterken.

Het planten van bijna 39.000 bomen gebeurde in twee fasen: de eerste in de winter van 2023/24, de tweede in 2024/2025. Afhankelijk van de toestand van de percelen werden Europese lork, wintereik, douglasspar en ceder aangeplant als hoofdsoorten. Ter vergroting van de diversiteit plantten we daarnaast verschillende begeleidende soorten, zoals es, wegedoorn, sorbus, lijsterbes, Noorse esdoorn, meidoorn, esdoorn, zoete kers, walnoot, donzige eik en winterlinde.

In ons Ajoux-bos voeren we langdurige maatregelen uit om de biodiversiteit te beschermen en te herstellen.

Na een vleermuisinventarisatie in 2024 volgen we hun populaties tot 2029 om hun activiteit te monitoren. Om de beekjes in het noordwestelijke perceel te beschermen, blijft een bufferzone van 10 meter onaangeroerd, zodat de oeverzone intact blijft. In het najaar en de winter van 2025 worden de beekjes opgeschoond, met ondersteuning van een lokaal re-integratieprogramma.

Twee kleine percelen – één bij de beekjes en één in het noordoosten – blijven onaangeroerd als eilanden van senescentie, zodat ze zich natuurlijk kunnen ontwikkelen. Dit bevordert de biodiversiteit, vooral bij bergiep. In de zomer van 2025 is op een hellend, beplant stuk geotextiel aangebracht om erosie te voorkomen.

Tot slot blijven enkele tientallen habitatbomen behouden als schuilplek voor verschillende soorten.